Rozdział 2

- Naprawdę, nie musisz tego robić - Jacob wyglądał na nieco rozgniewanego.
- Serio? Bo mi się zdaje, że ty jesteś akurat ostatnią osobą która może coś o tym wiedzieć - Diana przyspieszyła, ale chłopak dogonił ją bez najmniejszego trudu.
- Nie wydaje mi się. Naprawdę myślisz, że sprawia mi przyjemność gonienie cię po całym lesie?
- Całą noc planowałam tą ucieczkę - westchnęła teatralnie.
Spojrzał na nią ukradkiem. Czuła to. Naprawdę się o nią martwił. Miała wyrzuty sumienia co rzadko się jej zdarzało. 
- Sądzisz, że nie dałabym rady - wyszeptała na tyle głośno by mógł ją usłyszeć.
- Wcale tak nie sądzę - uśmiechnął się, najwyraźniej zadowolony, że złość trochę jej przeszła. Nienawidził się z nią kłócić. 
- To czemu znowu mnie złapałeś? - spojrzała na niego oskarżycielsko.
- Przypominam ci, że mógł cię załatwić wielki pająk.
Spuściła głowę. Miał rację. Mogła zginąć. Zamiast go przeprosić tylko się na nim wyżywa. To nie zmieniało jednak faktu, że w domu będzie miała przez niego niezłe piekło. 
Przez resztę drogi nie odzywali się już w ogóle. Gdy wjechali do małej wioski niedaleko zamku, dziewczyna ze smutkiem spostrzegła, że wiadomość o jej ucieczce musiała dojść aż tutaj. Elfy posyłały jej rozczarowane spojrzenia i szeptały między sobą. Skręcili do stajni by odprowadzić konie. Resztę drogi pokonali na piechotę. Przed drzwiami zamku Diana wzięła głęboki wdech i spojrzała na Jacoba.
- Tą całą przygodę z pająkiem możesz pominąć. Dobrze?
- Nie ma sprawy - uśmiechnął się lekko i pchnął wielkie drewniane drzwi. 
Weszli do środka. Od razu skierowali się do Wielkiej Sali. Ojciec Diany siedział na wielkim tronie, obitym czarną skórą. Posłał córce rozgniewane spojrzenie. 
- Dobrze, że ją znalazłeś - uśmiechnął się do Jacoba.
- Postanowiła wracać i natknąłem się na nią - skłamał.
Dziewczyna przysięgła sobie, że jakoś mu się odwdzięczy. Król jednak nie wyglądał na przekonanego.
- Dziękuję ci, teraz musimy sobie porozmawiać.
Jacob ukłonił się i wyszedł z pomieszczenia.
- Co znowu ci nie odpowiada? - król spojrzał surowo na księżniczkę.
- Jak sądzisz? - syknęła.
- Sama się prosisz o dodatkową nianie, młoda damo.
,, Jeszcze czego ''
- Masz szlaban na wychodzenie z domu. I nie masz wstępu do stajni.
,, Po prostu super ''
- Jacob będzie cię pilnować na zmianę z Thomasem.
 Diana westchnęła. Tomas był jednym ze strażników, którego po prostu nie cierpiała.
 - Mam też dla ciebie pewną informacje - król wykrzywił usta w grymasie.
Dziewczyna wyczuła złą wiadomość.
- O co chodzi - spojrzała na ojca.
- Byłem dzisiaj na uczcie u króla zwyczajnych elfów,Gabriela.
Przerwał by zaciągnąć łyk herbaty.
- Postanowiliśmy zawrzeć sojusz ...
Chwila ciszy.
- Gabriel ma trzech synów... jeden z nich jest w twoim wieku.
Diana już dobrze wiedziała o co chodzi. 
- Wyjdziesz za niego.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
wiem, że krótki, ale nie uważacie, że to dobry moment by skończyć? Pozdrawiam cieplutko moich wspaniałych czytelników. Mam nadzieje, że się wam podobało i, że skomentujecie :)